„Elementarz współczesny” do nauki czytania z serii „Czytam sobie”

Czytam sobie. Elementarz

„Elementarz współczesny” z serii „Czytam sobie” to nowoczesna nauka czytania oraz pisania w klasycznej, sprawdzonej od pokoleń formie elementarza.

Dorota Nowacka
Udostępnij

Co go wyróżnia?

Ten elementarz do nauki czytania jest:

  • współczesny w formie – przejrzysty, nowoczesny, czytelny,
  • współczesny w przekazie – pokazuje świat, jaki otacza nas dziś,
  • współczesny metodologicznie – opracowany zgodnie z najnowszymi odkryciami pedagogiki i psychologii rozwojowej.

Co jest ważne w „Elementarzu współczesnym”?

Wszystkie wyrazy i teksty na każdej stronie zbudowane są tylko z tych liter, które na danym etapie zostały zaprezentowane w „Elementarzu”. Dlaczego? Aby dziecko mogło od początku doświadczać tego, że poznaje litery po coś – po to, aby samo mogło czytać i pisać. Nauka czytania i pisania bowiem to droga do odkrywania i nadawania znaczeń. To droga do odkrywania i zmieniania świata.

Piszę sobie

Dziś już o tym rzadko pamiętamy, ale przecież, by powstały książki, człowiek musiał najpierw nauczyć się pisać. Potrzeba zapisania myśli była motywacją do stworzenia alfabetu. Ta potrzeba jest wciąż w każdym dziecku. Dlatego do „Elementarza współczesnego” dołączony jest zeszyt do ćwiczeń grafomotorycznych i nauki pisania liter, wyrazów i zdań. Uczymy dzieci pisać przede wszystkim po to, by miały narzędzie do wyrażania siebie. Począwszy od radości zapisania swojego imienia, a na opisaniu swoich uczuć i doświadczeń skończywszy – by mogły podzielić się tym z innymi.

Znani i lubiani z serii „Czytam sobie”

Do nauki czytania zapraszają znani i lubiani bohaterowie książek z serii „Czytam sobie”, której zaufało już ponad dwa miliony rodziców. W jej powstanie zaangażowani zostali wybitni współcześni polscy pisarze: Grzegorz Kasdepke, Wojciech Widłak, Zofia Stanecka, Ewa Nowak, Joanna Olech, Łukasz Orbitowski, Marcin Baran czy Małgorzata Strzałkowska i uznani ilustratorzy: Dorota Łoskot-Cichocka, Joanna Rusinek, Daniel de Latour Emilia Dziubak i Marcin Bruchnalski.

O autorkach „Elementarza współczesnego”

Za opracowanie merytoryczne elementarza odpowiadała Anna Boboryk, która jest także współtwórczynią i koordynatorką merytoryczną pakietu podręczników dla klas 1–3 „Tropiciele” (WSiP), nagrodzonego Złotą Nagrodą BESA Best European Schoolbook Award 2013 Targów Książki we Frankfurcie dla najlepszego cyklu edukacyjnego w Europie w kategorii wiekowej 6–9 lat. Trudno sobie wyobrazić lepszą autorkę książki edukacyjnej dla dzieci.

Kim jest Anna Boboryk?

To z zamiłowania i wykształcenia pedagog, psycholog (specjalizacja: psychologia edukacji), socjolog; wieloletni redaktor merytoryczny, kierownik redakcji w wydawnictwie Nowa Era, redaktor kreacji, ekspert edukacyjny i autor w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych, nauczyciel akademicki, terapeuta. Redaktor serii, koordynator merytoryczny i autor koncepcji nagrodzonego pakietu książek i pomocy edukacyjnych dla przedszkola: „Pięciolatki. Entliczek, Pentliczek” (Nowa Era), nagrodzonego złotym medalem Best European Schoolbook Award 2009 Targów Książki we Frankfurcie, oraz współtwórca koncepcji i koordynator merytoryczny pakietu podręczników dla klas 1–3 „Tropiciele” (WSiP), nagrodzonego Złotą Nagrodą BESA Best European Schoolbook Award 2013 Targów Książki we Frankfurcie dla najlepszego cyklu edukacyjnego w Europie w kategorii wiekowej 6–9 lat.

Kim jest Dorota Nowacka?

Stoi za opracowaniem graficznym elementarza do nauki czytania. Graficzka, absolwentka Wydziału Grafiki ASP w Warszawie (dyplom z wyróżnieniem w pracowni grafiki wydawniczej w 1996 roku). Kocha książki – czytać, oglądać i przede wszystkim projektować. Kocha trudne projekty i towarzyszący im czas zatopienia w intensywnej, fascynującej pracy. W domu ma pełne półki książek obrazkowych.


Poznaj opinie na temat „Elementarza współczesnego” z serii „Czytam sobie”!

Rekomendacja Fundacji Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa Komeńskiego

Punkty wyjścia

  • Początek nauki czytania, często trudny dla dziecka i wymagający cierpliwości też od rodzica. Dzięki Elementarzowi mogą wspólnie emocjonować się przygodami bohaterów.
  • Pytania na które dzieci mogą szukać odpowiedzi również z rodzicami. Wraz ze wzrostem umiejętności czytania stopniowe przechodzenie do odkrywania świata.
  • Fantastyczne i różnorodne w stylu ilustracje, które dodatkowo stymulują wyobraźnię dzieci.
  • Nauka czytania to uniwersalna czynność, którą każdy z nas powinien rozwijać.

Rekomendacja

Kto z nas nie zna elementarza Mariana Falskiego? Dziś to dzieło kultowe, które wiele osób kupuje z sentymentu, lub żeby pokazać dzieciom, wnukom swoją pierwszą książkę do nauki czytania i podzielić się pozytywnymi emocjami oraz wspomnieniami. Od tego czasu nie było na naszym rynku wydawniczym drugiego takiego podręcznika. Dziś do rąk czytelników trafia „Elementarz współczesny”, który ma duże szanse powtórzyć sukces elementarza Falskiego i wpisać się do kanonu książek do nauki czytania.

Autorzy „Elementarza” dzięki tekstom i ilustracjom wprowadzają dzieci i towarzyszących im dorosłych w świat, w którym od początku bardzo ważną rolę odgrywają emocje i nowe życiowe doświadczenia.

Elementarz” dzięki opowiadaniom – na początku przedstawiającym sceny z życia rodziny, a później odwołującym się do zdarzeń fantastycznych – wciąga dzieci i dorosłych w swoistą grę, w której istotne jest, żeby dziecko i towarzyszący dorosły nie tylko podążali za opowiedzianą historią, ale również tworzyli swoje, nowe narracje.

Dzieci uczące się czytać robią to najpierw z bliskimi – często są nimi rodzice. Na tym właśnie etapie mogą wystąpić trudności w nauce czytania. „Elementarz współczesny” dzięki przedstawionym opowiadaniom oraz atrakcyjnym i różnorodnym ilustracjom minimalizuje ewentualne zniechęcenie do czytania.

Dlaczego warto razem z dzieckiem korzystać z „Elementarza współczesnego”?

  • Pokazuje, jak sobie radzić ze złożonością umiejętności czytania i pisania. Przechodzimy krok po kroku – od liter przez sylaby do słów i zdań, a potem od zdań do dłuższych tekstów fabularnych i zróżnicowanych gatunkowo.
  • Stopniuje opisywane wydarzenia: od scenek rzeczywistych, bliskich dziecku, rodzinnych i szkolnych/przedszkolnych do wyższego poziomu abstrakcji, wątków fantastycznych.
  • Opowiadania napisane przez współczesne polskie pisarki i pisarzy zilustrowały współcześne artystki i artyści . Dzięki temu dziecko nie zderzy się z niezrozumiałym słownictwem lub rzeczywistością.
  • Naukę wspiera przejrzysty układ: słowniczek na marginesach, rozpisany alfabet, przedstawienie liter drukowanych i pisanych, podział wyrazów na sylaby.
Nazwa serii

Czytam Sobie

Oprawa

Twarda

Liczba stron

160

Opinie

  1. Grażyna Walczewska-Klimczak, adiunkt Pracowni Bibliotekoznawstwa, pracowniczki Instytutu Książki i Czytelnictwa w Bibliotece Narodowej

    Wydawnictwo słusznie doceniło zainteresowanie, jakie seria Czytam sobie wywołała w licznym gronie osób, którym bliska jest sprawa dobrej książki dla młodego odbiorcy i troska o przyszłość wzrastających czytających pokoleń. Kolejnym krokiem jest opracowanie Elementarza współczesnego, który konsekwentnie realizuje założone przez pomysłodawców zadanie przygotowania małego dziecka do samodzielnej nauki czytania. Dzięki temu mamy na rynku wydawniczym przemyślaną i spójną propozycję serii, która wychodzi naprzeciw zarówno oczekiwaniom dorosłych pośredników pomiędzy książką a małym, uczącym się dopiero trudnej sztuki czytania dzieckiem, jak również wszystkim dzieciom gotowym na samodzielne penetrowanie i uczenie się świata poprzez naukę czytania. Serii, którą tworzy specjalny i profesjonalnie przygotowany zbiór książek do nauki czytania, podzielonych na trzy poziomy odpowiadające zróżnicowanemu zaawansowaniu dziecka w nauce czytania.
     
    „Co sprawia, że aktywne, pełne zapału, chęci poznawania i rozumienia świata pierwszaki szybko tracą motywację do pracy. Czemu radosne i ciekawe świata dzieci po kilku latach spędzonych w szkole zamieniają się w zniechęconych uczniów, których nic nie interesuje i którym nic się już nie chce?” pyta Marzena Żylińska w pracy Neurodydaktyka czyli nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi. I na następnych stronach wspomnianej dysertacji wskazuje między innymi: bolesną bierność dziecka, to, że dzieci w procesie uczenia się wykorzystują bardziej siły innych niż swoje. Autorka przypomina, że idee konstruktywistycznie zorientowanej dydaktyki, które wydają się współcześnie najbardziej wychodzić naprzeciw potrzebom generacji dzisiejszych uczniów duży nacisk kładą na zapewnienie procesowi nauki bezpośredniego zaangażowania dzieci. To jest traktowane jako jeden z pierwszych warunków pomyślnego uczenia się przyjaznego systemowi, w jakim uczy się mózg człowieka. W mojej opinii Elementarz współczesny stwarza taką sytuację edukacyjną, w której poprzez eliminację nudy i bierności dziecko nie jest zepchnięte do roli odbiorcy wiedzy, a zdecydowanie do roli odkrywcy.
     
    Elementarz współczesny jest przemyślaną metodycznie propozycją książki, która zaprasza dziecko do samodzielnego uczenia się czytania. Samodzielnego nie należy utożsamiać z sytuacją dziecka uczącego się czytać z pomocą Elementarza, ale pozostawionego sobie. Dziecko w różnym stopniu rozbudzone poznawczo, ciekawe uczenia się czytania może w wieku pięciu czy sześciu lat, w domu, w szkole, świetlicy czy bibliotece sięgnąć po Elementarz współczesny i nie rozczaruje się sposobem, w jakim zostanie zaproszone do odkrywania świata wokół, dzięki nauce czytania. Ale dorosły musi być zawsze w pobliżu – po to, by dziecko mogło pokazać, że rozpoznaje ono i zapamiętuje kolejne litery, że jednocześnie składa je w proste wyrazy, a w dalszej kolejności słowa w proste zdania. Dorosły może doglądać pracy, ma szansę dostrzec trud, pochwalić, a gdy coś się nie udaje – wyjaśnić, pomóc inaczej osiągnąć cel, wskazać dalszy krok, albo pokazać, że można się cofnąć, gdy umknie ważne ogniwo. Może służyć wsparciem. Bo Elementarz współczesny jest tak skonstruowany, że pozwala na samodzielne poznawanie liter, wyszukiwania ich pośród różnych kształtów i ćwiczenie ich pisania w dołączonym zeszycie do ćwiczenia pisania, a dorosły może łatwo podążać w tej nauce za dzieckiem.
     
    Uważam, że Elementarz współczesny spełnia swoje założenia i jest ważną inicjatywą wydawniczą. Samodzielnemu poznawaniu liter i nauce czytania sprzyjają przede wszystkim przyjęte przez Annę Boboryk założenia metodyczne, a zwłaszcza:

    • Kolejność wprowadzania liter spośród 23 podstawowych, która pozwala na ciekawy dobór samodzielnie czytanych słów.
    • Przejrzysty sposób wprowadzania liter: wielkiej i małej/drukowanej i pisanej.
    • Analiza i synteza głoskowa oraz sylabowa poznawanych wyrazów.
    • Podtrzymywanie orientacji dziecka na cel, co uznaję za szczególnie ważne. Bardzo często podczas nauki dziecko postawione jest w sytuacji, w której tylko dorosły (nauczyciel, rodzic) poprzez stawiane kolejne zadania widzi osiągany cel nauczania (cząstkowy, całościowy), czego dziecko nie ma szansy dostrzec. W przypadku Elementarza współczesnego poprzez prosty zabieg umieszczania co kilka stron na górnym pasku, rozłożonej książki, całego alfabetu z wyróżnionymi kolorystycznie literkami tymi, które dziecko już poznało, umożliwia się dziecku orientację, na jakim etapie opanowania alfabetu się znajduje.
    • Krótkie teksty do czytania nie są monotonne dzięki wykorzystywaniu znaków przestankowych w ich funkcji emocjonalnej (wykrzyknik, pytajnik). W sposób harmonijny współistnieje w Elementarzu forma i treść.
    • Styl opracowania graficznego zaproponowany przez Dorotę Nowacką, gdzie obraz wzmacnia słowo, a zwłaszcza:
    • Naprzemienne zastosowanie dwóch różnych typów ilustracji: przedstawiającej i opowiadającej, które pełnią odmienne funkcje. Ilustracje przedstawiające autorstwa Marianny Oklejak są wykonane na ciemnym tle. Zawierają zwykle obrazek naszkicowany kolorową linią, który jest zaproszeniem do zabawy w odnajdywanie poznawanej litery wśród różnych kształtów. To zachęta do imitowania przez dziecko literki w zeszycie do pisania. Ilustracja opowiadająca z kolei multiplikuje swoje funkcje. Może być wykorzystana do opowiadania przez dziecko przedstawionej tam historyjki i czytania krótkiego, wynikającego z niej tekstu. I można na tym poprzestać. Ale ponieważ ilustracja opowiadająca jest w elementarzu zawarta na „prawach cytatu” z serii książeczek, jest szansą na kontynuowanie samodzielnego przez dziecko poznania całej książki, dostosowanej poziomem do już opanowanej przez niego umiejętności czytania.
    • Nie przypadkiem opiniowany Elementarz jest określony przez Autorki jako współczesny. Tak w warstwie wizualnej, językowej, jak i poprzez dobór treści przeznaczony jest dla współczesnego dziecka. Ale też z tej perspektywy uważam, że oprócz zabaw w rozpoznawanie, detektywistyczne tropienie poznawanych liter brakuje w opiniowanym elementarzu propozycji dodatkowych aktywności podtrzymujących uwagę i zainteresowanie dziecka.
  2. dr Teresa Janicka-Panek, metodyczka nauczania początkowego, specjalistka klas 1-3

    Podręcznik powinien być estetyczny, to znaczy przyjemny dla oka, będący źródłem przyjemnych skojarzeń i doświadczeń, nawiązujący szatą graficzną do mile wspominanej książki z dzieciństwa, co w przypadku dzieci sześcioletnich (młodszych uczniów), a także 5-latków, przejawiających zainteresowanie światem liter i nauką czytania, nie jest bez znaczenia. Ważne, by miał odpowiednią czcionkę, schematy graficzne, ilustrujące wybrane (trudne) zagadnienia, aby swoim wyglądem zachęcał do skorzystania z jego zawartości. Wszystkie te warunki spełnia recenzowany podręcznik. Podręcznik zawiera duże i wyraźne ilustracje i jest wolny od nadmiaru bodźców wizualnych (nadmiaru grafiki i kolorystyki).
     
    Podręcznik powinien być funkcjonalny, to znaczy praktyczny dla ucznia i dla nauczyciela. Rolę przewodnika metodycznego pełni zawarta na początku instrukcja – adresowana do Młodego Czytelnika – ucznia lub dorosłego, by bez problemu znaleźć pożądane zagadnienia, na przykład korzystając z tzw. rozkładówek, na których ,,bohaterką” jest wprowadzana litera/litery. Interesującym pomysłem jest zamieszczenie paska z literami do ćwiczeń dodatkowych.
     
    Zgodność treści podręcznika z tematem określonym w tytule – Elementarz współczesny
     
    Podręcznik jest opatrzony tytułem Elementarz współczesny, który to tytuł odzwierciedla w pełni zawartość merytoryczną książki (treści pochodzące/dotyczące otaczającego dziecko świata). Taki tytuł pełni funkcję informacyjną i zachęcającą do skorzystania. Przymiotnik współczesny w pełni odzwierciedla zamysł Autorki, gdyż zastosowane rozwiązania merytoryczne, metodyczne, techniczne i edytorskie potwierdzają oparcie koncepcji Elementarza na najnowszych doniesieniach pedagogiki przedszkolnej, wczesnoszkolnej oraz psychologii rozwojowej.Elementarz jest źródłem podstawowych, podanych w sposób przystępny i dostosowany do możliwości poznawczych dziecka, informacji oraz ma na celu wprowadzenie pojęcia litery, sylaby, wyrazu, zdania i tekstu.
     
    Jeśli chodzi o metodykę wprowadzenia litery zastosowano rozwiązania klasyczne (wzory liter, liniatura, wyraz podstawowy, obrazek), połączone z czytaniem globalnym; na marginesach stron książki zamieszczono wyrazy do ćwiczeń w czytaniu – przygotowawczych lub utrwalających.
     
    Podręcznik zawiera interesujące teksty do słuchania i czytania.
     
    Układ treści w Elementarzu jest wynikiem respektowania zasady stopniowania trudności i przystępności (kolejność wprowadzania liter oraz budowanie tekstów z liter uprzednio wprowadzonych i utrwalonych).
     
    Ocena struktury podręcznika
     
    Struktura podręcznika odzwierciedla logiczny układ treści, związek przyczynowo-skutkowy i formalny opisywanych zagadnień. Warto zwrócić uwagę na takie zastosowane rozwiązania jak: wprowadzenie do podręcznika adresowane do odbiorcy-ucznia, dziecka, duże ilustracje, będące pretekstem do ćwiczeń w mówieniu i wypowiadaniu się oraz rozwijania spostrzegawczości, strony poświęcone poszczególnym literom, narastająca z czasem ilość tekstu, funkcjonalność czytania (czytanie w określonym celu), technika komiksowa, dialogi.
     
    Podręcznik stanowi nowe ujęcie problemu
     
    Podręcznik taki jak Elementarz powinien mieć charakter poznawczy i rozwijający ucznia. To znaczy, że poza dostarczeniem merytorycznych informacji, powinien zawierać inne możliwości edukacyjne: strony do ćwiczeń grafomotorycznych, ćwiczenia dokładności i uwagi oraz doskonalenia spostrzegawczości, nawiązanie do treści z zakresu edukacji matematycznej, przyrodniczej, społeczno-etycznej (interdyscyplinarność), np. str. 20-21 i 28-29 i inne.
     
    Ocena formalnej strony podręcznika
     
    Wśród kryteriów oceny formalnej podręcznika można wziąć pod uwagę: poprawność zastosowanego języka, wdrażanie do opanowania techniki czytania i pisania, wyjaśnienia dodatkowe na marginesie (wzbogacanie słownictwa Młodego Czytelnika).
     
    Charakterystyka doboru i wykorzystania źródeł (teksty)
     
    Warto zwrócić uwagę na to, że wykorzystano teksty dobrane trafnie, o aktualnej problematyce, wiarygodne, co okazuje się szczególnie ważne w sytuacji dialogu nauczyciela z uczniem/uczniami, ale także dziecka z dorosłym, np. rodzicem lub opiekunem.
     
    Sposób wykorzystania podręcznika
     
    W literaturze dydaktycznej określono funkcje podręcznika, by zwrócić uwagę na sposoby jego wykorzystania. Należą do nich:

    • funkcja informacyjno-poznawcza (umożliwienie zdobycia wiedzy o muzyce, o Kosmosie), np. str.84-85;
    • motywacyjna (prezentacja treści w sposób zachęcający do poznawania i porównywania); str.124-125; rozbudzanie zainteresowania książką;
    • ćwiczeniowa; ćwiczenia w analizie i syntezie słuchowo-wzrokowej, ćwiczenia w czytaniu, ćwiczenia grafomotoryczne na stronach kreatywnych (także w zeszycie do ćwiczeń w pisaniu);
    • transformacyjna lub aplikacyjna (możliwość wykorzystania wiedzy w praktyce);
    • badawcza (możliwość prowadzenia analiz porównawczych, antycypowania hipotez), np. zabawy z wodą, str. 80-81;
    • kontrolno-korektywna ( czytanie przez dziecko w obecności innego dorosłego, ćwiczenia w pisaniu, porównywanie, samoocena);
    • samokształceniowa (prezentacja interesujących informacji, dodatkowe formy aktywności);
    • kompensacyjna (korygowanie i uzupełnianie wiedzy, możliwość ćwiczeń dodatkowych i wspomagających rozwój dziecka, edukacyjne zagospodarowanie czasu wolnego).
    •  
      Ogólna ocena podręcznika
       
      Po dokonaniu analizy Elementarza według wyżej wymienionych kryteriów rekomenduję recenzowany materiał do wykorzystania w przewidywanej dla niego roli. Sądzę, że młodsi uczniowie lub zainteresowane tą książką dzieci, doświadczą interesujących doznań poznawczych, duchowych i estetycznych (ład, porządek, bezpieczeństwo psychiczne).

  3. dr Aleksandra Piotrowska, psycholog dziecięcy

    „Elementarz współczesny. Czytam sobie” to książka mająca na celu wprowadzenie dzieci w świat liter, słów i zdań, czyli zapewniająca opanowanie czytania – a wraz z towarzyszącym jej zeszytem ćwiczeń – także pisanie.
     
    Ale jest to elementarz mało typowy: jego autorki postanowiły, iż dziecko bardzo szybko (dosłownie po kilku pierwszych stronach) będzie już mogło czytać pierwsze proste zdania, wykorzystujące oczywiście wyłącznie poznane wcześniej litery. I w tym widzę wielką zaletę elementarza. Dziecko (a szczególnie dziecko współczesne) nie lubi i nie umie czekać, bardzo łatwo zniechęca się, jeśli jego aktywności nie towarzyszą wyraźne, wymierne efekty. A praca z tym elementarzem prowadzi w krótkim czasie do doznawania zadowolenia i dumy z siebie, towarzyszących samodzielnemu czytaniu.
     
    Elementarz jest bardzo przejrzyście skonstruowany. Podzielony jest na 6-stronicowe moduły, wprowadzające dwie, trzy lub cztery litery. Powtarzalna jest także struktura każdego modułu – ilustracja pobudzająca do nazywania, identyfikowania, opowiadania, następnie prezentacja litery, wyraz podstawowy z tą literą, przykłady innych wyrazów zawierających wprowadzaną literę i proste teksty, które mogą być czytane przez dziecko, bo zawierają wyłącznie wprowadzone uprzednio litery. Ta powtarzalność daje poczucie ładu, porządku, wręcz bezpieczeństwa, sprzyjające efektywnemu uczeniu się.
     
    Tematyka wprowadzana w tekstach i ilustracjach jest dostosowana do zainteresowań współczesnych dzieci i bardzo zróżnicowana: początki motoryzacji – oczywiście z perspektywy dziecka, świat robotów, rakiet, ufoludków, podróże (rzeczywiste i wyimaginowane) itd.
     
    Zwraca uwagę strona graficzna elementarza – ilustracje są przepiękne, czytelne, ale i nie do końca dopowiedziane, zostawiając miejsce na działanie wyobraźni. Szczególnie urzekające są czarne strony oddzielające kolejne moduły ze schematycznymi, dowcipnymi rysunkami, na których autorce udało się bardzo sprytnie ukryć zapowiedzi wprowadzanych liter.
     
    Elementarz to książka lekka, świeża, napisana i zilustrowana nie tylko ze znajomością dziecięcej psychiki, ale i z poczuciem humoru, przystępna i wciągająca, bardzo współczesna zarówno pod względem treści, jak i formy.

Tylko zalogowani klienci, którzy kupili ten produkt mogą napisać opinię.